DC Universe – jak to się zaczęło?

DC to skrót od Detective Comics. Obecnie jest to część koncernu medialnego TIME WARNER. DC jest rozpoznawalne głównie dzięki superbohaterom takim jak Batman, Superman, Flash czy Arrow. Są to najbardziej rozpoznawalne postacie z tego uniwersum, ale jest ich o wiele więcej.

DC jest drugim co do wielkości wydawcą komiksów, którego siedziba mieści się w Nowym Jorku. Wszystko zaczęło się od Malcolma Wheelera Nicholsona, który zadebiutował z New Fun The Big Comic Magazine #1 w lutym 1935 roku, w grudniu pojawił się New Comic #1. Tytuł ten ewoluował i zmienił nazwę na Adventure Comics, liczył 503 numery. Była to najdłużej wydawana seria.

W 2009 roku Adventure Comics został reaktywowany z oryginalną numeracją. Był to trzeci i ostatni tytuł, który ukazywał się w 1936 roku, a ostatecznie miał premierę w marcu 1937 roku, stając się sensacją, gdy w maju 1939 roku ukazał się 27 numer, w którym pojawia się PIERWSZY BATMAN.

W tym czasie szeregi DC opuścił już Malcolm Wheler Nicholson. W 1937 roku Harry Donenfeld, wraz z Jackiem Liebowitzem, wydają Detective Comics #1 i tak powstaje nowa firma Detective Comics, Inc. Założona przez Wheelera Nicholsona, Jacka S. Liebowitza i księgowego Donenfelda. Są oni wymienieni jako właściciele. Wheeler Nicholson pozostał przez rok, ale problemy z pieniędzmi spowodowały jego zwolnienie. Wkrótce potem Detective Comics, Inc. wykupuje pozostałe resztki National Allied.

Detective Comics Inc. wkrótce zaczyna wydawać czwarty tytuł, Action Comics, w którym pojawia się SUPER-MAN. Mający swoją premierę w czerwcu 1938 roku komiks, przedstawiający przygody archetypowego superbohatera, szybko okazał się hitem sprzedaży. Firma poszła za ciosem, szybko wprowadzając nowe postacie, w tym Sandmana.

22 lutego 2010 roku egzemplarz Action Comics #1 (czerwiec 1938) został sprzedany na aukcji przez anonimowego sprzedawcę za 3,2 mln dolarów, bijąc tym samym rekord najdroższego komiksu. Warto wspomnieć, że komiks ten był w niemal idealnym stanie. Według CGC otrzymał on ocenę 9.0

Allied Publications wkrótce połączyło się z Detective Comics Inc. tworząc National Comics, które w 1944 roku wchłonęło firmę Liebowitza All-American Publications, po czym wzięli się za organizowanie National Comics i łączenie swoich firm w jeden podmiot prawny, który powstał pod nazwą National Periodical Publication. W 1961 roku firma weszła na giełdę. Pomimo oficjalnych nazw National Comics i National Periodical Publications, już w 1940 roku firma przyjęła markę Superman-DC i stała się znana jako DC Comics jeszcze zanim ta nazwa została oficjalnie wprowadzona w 1977 roku.

Firma jest bardzo agresywna w kwestii praw autorskich. Pozwała między innymi Fox Comics, ponieważ Wonder Man rzekomo splagiatował Supermana. Pozwali również Fawcett Comics z powodu postaci Captain Marvel. Pomimo tego, że podobieństwa między Kapitanem Marvelem a Supermanem wydawały się słabsze, sąd orzekł, że doszło do celowego skopiowania materiału chronionego prawem autorskim. W obliczu spadającej sprzedaży i perspektywy bankructwa, Fawcett skapitulował w 1955 roku i zaprzestał wydawania komiksów. Lata później Fawcett sprzedał prawa do Kapitana Marvela wydawnictwu DC.

Kiedy pod koniec lat 40. popularność superbohaterów drastycznie spadła, firma zaczęła skupiać się na takich gatunkach jak science fiction i westerny. W tym czasie DC publikowało również kryminały i horrory. Mimo to, nadal wydawało garść najpopularniejszych tytułów o tematyce superbohaterskiej, takich jak Action Comics i Detective Comics.

W połowie lat 50. Irwin Donenfeld i Julius Schwartz wydali one-shot z Flashem zatytułowany Showcase. Zamiast robić dokładnie to samo po raz kolejny, stworzyli coś zupełnie nowego. Zmienili tożsamość, kostium i pochodzenie Flasha, dodając elementy sci-fi. Zmiany te okazały się tak popularne, że wkrótce doprowadziły do podobnej modernizacji w komiksie Green Lantern. Wprowadzono także nową wersję Justice League of America. Zmiany dotknęły wielu innych bohaterów. Były one zwiastunem tego, co historycy i fani nazywają Srebrną Erą komiksu.

Zmiany nie ominęły również sztandarowych postaci DC. W tytułach z Supermanem pojawiły się takie postacie jak Supergirl, Bizarro i Brainiac. Z drugiej strony, Batwoman, Batgirl, Bat-Mite i Ace the Bat-Hound zadebiutowali w historiach z Batmanem. Schwartz, wraz z artystą Infantino, ponownie zaczęli podkreślać rolę Batmana jako detektywa. W tym samym czasie redaktor Kanigher z powodzeniem wprowadził całą rodzinę Wonder Woman.

Zmiany dokonane przez DC nie pozostały niezauważone przez inne firmy komiksowe. Inspirowali się nimi m.in. Stan Lee i legendarny twórca Jack Kirby.

Począwszy od 1940 roku, kiedy Superman, Batman i wielu innych bohaterów firmy zaczęło pojawiać się we wspólnych historiach, fani zaczęli używać terminu 1�7DC Universe 1�7, czyli fikcyjnego wspólnego uniwersum, w którym rozgrywają się historie większości komiksów wydawanych przez DC Comics. W historii 1�7Flash of Two Worlds 1�7 wprowadzono inne wymiary, Ziemię-2 i Ziemię-1, kładąc podwaliny pod to, co później stało się znane jako DC Multiverse.

W 1966 roku, dzięki programowi ABC „Batman”, komiksy odnotowały chwilowy wzrost sprzedaży i krótkotrwałą modę na superbohaterów. DC uczyniło wiele swoich komiksów bardziej ugrzecznionymi, aby pasowały do tego, co pokazywano w telewizji. Można więc powiedzieć, że DC w tamtym czasie adresowało swoje dzieła głównie do młodszych czytelników. Zmieniło się to w 1967 roku, kiedy zaczęto obawiać się rosnącej popularności Marvela, który mógł zagrozić DC i pozbawić go wieloletniej pozycji numer jeden w przemyśle komiksowym. Zmieniono więc taktykę. Zaczęto celować w starszych czytelników, a nacisk położono na bardziej dojrzałe treści.

W 1967 roku National Periodical Publications zostało wykupione przez Kinney National Company, a później przez Warner Bros.-Seven Arts, co doprowadziło do powstania Warner Communications.

W 1970 roku Jack Kirby przeszedł z Marvel Comics do DC. Miał możliwość tworzenia i ilustrowania swoich własnych historii. Stworzył garść powiązanych tematycznie serii, które stały się znane jako The Fourth World. Między innymi w tych seriach wprowadził Darkseida. Choć wyniki sprzedaży były na akceptowalnym poziomie, nie spełniły wysokich oczekiwań zarządu DC. Kirby nie był też w stanie dojść do porozumienia z Infantino. Doprowadziło to do anulowania The Fourth World w 1973 roku, ale mimo to pomysły Kirby’ego szybko stały się integralną częścią Uniwersum DC. Kirby tworzył także inne serie dla DC, w tym Kamandi.

Po innowacjach science-fiction Srebrnej Ery komiksu nastąpiła tak zwana Brązowa Era, 1970-1980, a fantastyka ustąpiła miejsca bardziej realistycznym i często mroczniejszym historiom. Powrócił temat narkotyków zakazanych przez Comics Code Authority, dzięki historii przedstawionej w Green Lantern / Green Arrow #85, w której Speedy jest uzależniony od heroiny.

W styczniu 1976 roku Jenette Kahn zastępuje Infantino na stanowisku redaktora naczelnego. Podejmuje ona walkę z coraz popularniejszym Marvelem. Podejmuje radykalne kroki i zwiększa wydajność, próbując przejąć rynek i zalać go. Wprowadzone zostają nowe postacie takie jak Firestorm, Shade, czy The Changing Man. Jednocześnie wydaje coraz więcej tytułów nie-superbohaterskich. W czerwcu 1978 roku, pięć miesięcy przed premierą pierwszego filmu o Supermanie, Kahn zwiększył liczbę tytułów i stron oraz podniósł ceny z 35 centów do 50 centów. Wszystko to nosiło nazwę DC Explosion. Posunięcie to nie zakończyło się jednak sukcesem. Większość z nieudanych tytułów musiała zostać wycofana. We wrześniu 1978 roku linia została drastycznie zredukowana, a komiksy powróciły do standardowego rozmiaru 17 stron historii w cenie 40 centów. W 1980 roku powrócono do ceny 50 centów za 25-stronicowy komiks z reklamami w środku. Poszukiwano nowych pomysłów na zwiększenie udziału w rynku. Jednym z nich było zaoferowanie tantiem twórcom. Zaczęto wprowadzać limitowane serie, które pozwalały na celowe tworzenie skończonych fabuł.

W listopadzie 1980 roku DC rozpoczęło wydawanie serii The New Teen Titans. Zakorzeniony w historii DC komiks „superbohatersko-teamowy” okazał się sporym sukcesem. Dzięki zespołowi kreatywnemu tytuł ukazywał się przez kolejne sześć pełnych lat. Dodatkowo Wolfman i Pérez wykorzystali okazję do stworzenia spin-offu Tales of the New Teen Titans, który przedstawiał początki głównych bohaterów.

Ta rewitalizacja okazała się ogromnym sukcesem. Zachęciło to redaktorów do poszerzenia granic DC Universe. Dlatego też dwaj panowie, a dokładnie Wolfman i Pérez, stworzyli Crisis on Infinite Earths. Dało to firmie możliwość podrasowania pewnych faktów i wyrzucenia skomplikowanych elementów fabularnych oraz rozbieżności między postaciami. Crisis opisuje wiele kluczowych zgonów, które ukształtują uniwersum DC w kolejnych dekadach, a także dzieli linię czasową publikacji DC na przed i po Crisis.

Na początku 1984 roku Alan Moore wznowił serię horrorów Swamp Thing, a wkrótce wielu brytyjskich pisarzy, w tym Neil Gaiman i Grant Morrison, zaczęło pracować dla firmy jako freelancerzy. Wynikający z tego napływ materiałów z gatunku horror-fantasy doprowadził do powstania Vertigo w 1993 roku.

Dwie wyjątkowe pozycje, „Batman: The Dark Knight Returns” Franka Millera i „Watchmen” Moore’a, przyciągnęły uwagę prasy dzięki swojej psychologicznej złożoności i promowaniu antybohaterów. Tytuły te pomogły utorować komiksowi drogę do szerokiej akceptacji w kręgach literackich.

W połowie lat 80. zaprzestano wydawania takich serii jak Sgt. Rock, G.I. Combat, The Unknown Soldier i Weird War Tales. Były to długoletnie serie o tematyce wojennej.

W marcu 1989 roku, Warner Communications połączyło się z Time Inc. czyniąc DC Comics filią Time Warner. W czerwcu ukazał się film Tima Burtona, a DC zaczęło wydawać serię DC Archive Editions, która zbierała ważne i przełomowe historie z wcześniejszych lat, które często były drogie i niedostępne dla współczesnych czytelników. Przemysł komiksowy przeżył mały boom na początku lat 90-tych, ludzie zaczęli masowo kupować komiksy i przedmioty kolekcjonerskie w przekonaniu, że ich wartość wzrośnie. Przyczyniły się do tego również historie, które znacząco odbiegały od głównego nurtu. Na przykład w jednej Superman ginie, w innej Batman zostaje okaleczony. Do tego czytelnicy nie byli przyzwyczajeni. To było coś zupełnie nowego i niespotykanego. Wszystko to przyczyniło się do gwałtownego wzrostu sprzedaży. Niestety, wzrost ten okazał się tylko chwilowy i niedługo potem branża zaliczyła duży spadek, bo jak wiadomo, w przyrodzie nic nie ginie. Czasami życie zatacza pełne koło. Świat cały czas się zmienia. Coś tracimy, coś zyskujemy.

Powstały DC Piranha Press i kilka innych imprinty, które miały za zadanie łatwo podzielić dywersyfikację i pozwolić na wyspecjalizowany marketing poszczególnych linii produktowych. Zaowocowało to wieloma chwalonymi dziełami, z których wiele pochodziło z Vertigo. DC zwiększyło również ilość wydawanych komiksów w miękkiej oprawie, a także powieści graficznych. Jednym z kolejnych wydawców był Comics Impact. DC zawarło również umowę wydawniczą z Milestone Media, dzięki czemu DC otrzymało linię komiksów bardzo zróżnicowanych kulturowo i rasowo. Choć linia Milestone została wycofana po kilku latach, to właśnie temu wydawcy zawdzięczamy popularny serial animowany Static Shock. W 1998 roku DC kupiło Wildstorm Comics, gdzie Jim Lee wydawał swoje komiksy w Image Comics, o bardzo specyficznym stylu. DC zaczęło wydawać tytuły z logo Wildstorm. Tam pod szyldem America’s Best Comics (imprint 😀 ) ukazywały się m.in. serie stworzone przez Alana Moore’a, takie jak The League of Extraordinary Gentlemen. Moore stanowczo sprzeciwiał się tej sytuacji, aż w końcu DC zdecydowało się na częściowe zaprzestanie wydawania ABC. Liga przeszła na własność Moore’a, ale reszta tytułów nadal ukazywała się od czasu do czasu ze znakiem WildStorm.

W marcu 2003 roku DC nabyło prawa do serii fantasy Elfquest autorstwa Wendy i Richarda Pini wydawanej wcześniej przez WaRP Graphics. Kolejnym tytułem byli Agenci T.H.U.N.D.E.R., tym razem była to seria zakupiona od Tower Comics. W 2004 roku DC tymczasowo nabyło prawa do powieści graficznych od europejskich wydawców takich jak 2000 AD. Aby przyciągnąć uwagę młodszych czytelników, DC stworzyło Johnny’ego jako maskotkę reklamującą ich komiksy. Dodatkowo rozpoczęto tłumaczenia mangi. DC skorzystało również na upadku Kitchen Sink Press i nabyło prawa do większości prac Willa Eisnera oraz jego powieści graficznych.

W 2004 roku DC rozpoczęło prace nad sequelem Crisis on Infinite Earths, obiecując znaczące zmiany w DC Universe. W 2005 roku ukazał się chwalony przez krytyków film Batman Begins. Dodatkowo ukazało się kilka serii traktujących o konfliktach między bohaterami DC, których kulminacją była limitowana seria Infinite Crisis. Bezpośrednio po tym wydarzeniu czas w uniwersum DC przesunął się o rok do przodu. Aby stopniowo wypełnić brakujący czas, DC zaczęło wydawać cotygodniową serię 52. W tym samym czasie DC straciło prawa do Superboya. W 2005 roku DC rozpoczęło wydawanie nowej linii „All-Star”, która oferowała historie z najbardziej znanymi postaciami DC bez uwzględnienia zawiłości Uniwersum DC. Linia ta rozpoczęła się od serii All-Star Batman & Robin Wonder Boy i All-Star Superman.

DC posiadało również prawa do niektórych postaci z Archie Comics. W ramach linii Red Circle Comics ukazało się parę one-shotów, miniserii i dwie serie ciągłe, obie po 10 numerów każda.

W 2011 roku, DC zresetowało wszystkie swoje serie po wydarzeniach z Flashpoint. Nazwali to The New 52, nazwa odnosząca się do liczby wydawanych serii. Przedstawiono nowe originy i koncepcje kostiumów. Miało to ułatwić laikom rozpoczęcie przygody z komiksem bez konieczności przekopywania się przez tysiące historii z daną postacią. Jednak i to nie trwało wiecznie, gdyż DC niedawno wypuściło event Convergence, który po raz kolejny przetasował uniwersum DC.

Tak pokrótce przedstawia się historia DC.